کد مطلب:30578
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:22
در برهان صديقين به روش علامه طباطبايي، وقتي واقعيت مطلق اثبات شد، خالق بودن او، و مخلوق بودن واقعيتهاي محدود چگونه اثبات ميشود؟
وقتي اطلاق واقعيتي ثابت شد، يگانگي او نيز ثابت ميشود، زيرا همتا و شريك داشتن مساوي با محدويت و غير مطلق بودن است، در حالي كه فرض كرديم واقعيتي داريم مطلق؛ يعني بدون هيچ قيد و شرطي موجود است. وقتي يگانگي آن واقعيت مطلق (خدا) ثابت شد، ثابت ميشود همه واقعيتهاي محدود كه محدوديت شان نشاندهنده وابستگي و اتكا به غير است، تكيه بر واقعيت مطلق واحد دارند و هستي خود را مديون او هستند. چون غير از او چيزي نيست تا بر او تكيه كنند. بنابر اين او خالق واينها مخلوق اويند.
مرحوم علامه طباطبايي در اين زمينه ميفرمايد: واقعيت هستي بي هيچ قيد و شرط واقعيت هستي است. و با هيچ قيد و شرطي لا واقيت نميشود، و چون چهان، گذران و هر جزء از اجزاي جهان، نفي را ميپذيرد، پس عين همان واقعيت نفيناپذير نيست، بلكه با آن واقعيت واقعيت دارد و بي آن از هستي بهرهاي نداشته و منفي است. ضمناً{P . مرتضي مطهري ،مجموعه آثر، ج 6، ص 982.
كتاب آقاي جوادي و مقاله مرحوم جعفري را در اختيار نداشتيم تا سخنانشان بررسي شود.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.